တစ်ခုသော မိုးရာသီ မိုးလေးများဖွဲဖွဲ ကျဆင်းနေသော ကာလတွင် ခနော်နီခနော်နဲ့ ဝါးတဲလေးအတွင်း၌ ဆေးပေါ့လိပ်အတို တစ်လိပ်ကို အပြင်းအထန်ရှုရှိုက်ကာ ကျနော်တစ်ကိုယ်တည်း အတွေးနယ်ချဲ့နေမိ၏။ ထိုသို့တောင်စဉ်ရေမရ တွေးတောရင်း အကြည့်များက နံရံဆီသို့ ရောက်မိချိန်.... ္ဒ'ပညာရွှေအိုး လူမခိုး ´ `ဗဟုသုတ ရှာဖွေကြ ´ `စာမဖတ်သောသူ အကန်းနှင့်တူ´။ ဟူသော ကျနော်ကိုယ်တိုင် ရေးသားချိတ်ဆွဲထားသည့် စာများအားဖတ်မိလေရာ ပိုမိုစိတ်ထိခိုက် ကြေကွဲရ ပေတော့သည်။ အမှန်တစ်ကယ် ဆိုရမည်ဆိုလျှင် ကျုပ်မှာ ပညာဗဟုသုတ ကိုလွန်စွာလိုလား တောင့်တသူ ဖြစ်ပေရာ ရသမျှ အသိပညာအတတ်ပညာ တို့အားအစွမ်းကုန် ရှာမှီးမည် စိတ်ရည်သန်ရင်း အိမ်တွင်းအောင်း၍ စာဖတ်ခြင်း အလုပ်တစ်ခုကိုသာ လုပ်နေခဲ့သည်မှာ ရက်အတော်ကြာခဲ့ လေပြီ။ သို့သော်လည်း ယနေ့အချိန်ထိ မိမိကိုယ်တိုင် အသိပညာတိုးလာသည် ဟူ၍ မထင်မိပဲ တစ်စုံတစ်ခု လိုနေသေးသကဲ့သို့ ခံစားနေမိရာ ဘာဖြစ်မှန်းကို ကိုယ်တိုင်သော်လည်း မသိ.. ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနှင့်သာ အချိန်ကုန် မျက်မှန်ပါဝါ တက်လာခြင်းသာ အဖက်တင်နေတော့သည်...။ အသိပညာ မတိုးလာသော်ငြား ရှိသမျှ ကြေငြာ အပေါင်းကို မဂ္ဂဇင်းများကြောင့် ဒေါင်းဒေါင်းပြေး အလွတ်ရနေတော့၏။ သည်ကနေ့တော့
ပြောချင်ရာပြော ရေးချင်ရာရေးဖို့