Skip to main content

Posts

Showing posts from June, 2010

လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြကေန ရုန္းထြတ္ဖို႔

လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြကေန ရုန္းထြတ္ဖို႔ခက္ေနပါသလား?? သင့္အတြက္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းနည္းအခ်ိဳ ့ကို ေ၀ငွေပးလိုက္ပါတယ္။ ၁. မ်က္လံုးမိွတ္ စဥ္းစားပါ။   သင္ျပသနာတရပ္ကို စဥ္းစားသည့္အခါ မ်က္လံုးမွိတ္ စဥ္းစားျခင္းက သင့္ကို အာရံု စူးစိုက္မႈ ပိုအားေကာင္းေစသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင့္မ်က္လံုး ကိုဖြင့္ထားလွ်င္ ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအား ရႈပ္ေထြး ေ၀၀ါးေစသည္။  ၂. ျပသနာ၏အရင္းအျမစ္ ကိုမရွာပါႏွင့္။   ျပသနာ အရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြရန္ ၾကိဳးစားျခင္းက သင့္လက္ရွိ အက်ပ္အတည္းကို ပိုမိုခက္ခဲေစသည္။ အလုပ္အပိုလုပ္ျခင္းဟု ယူဆနိဳင္သည္။ သင့္ကို လမ္းေၾကာင္းလြဲေစနိဳင္သည္။  ၃. ေနသာသလိုေနပါ။   ဤျပသာနာသည္ ငါႏွင့္မဆိုင္ဟု ေတြးနိဳင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ေနသာသလိုေနျခင္းအားျဖင့္ အက်ပ္အတည္းမွ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းစ အလြယ္တကူ ေတြ႔နိဳင္သည္။  ၄. အျပစ္ရွိသူ (သို႔) လႊဲခ်နိဳင္မည့္သူကို ရွာပါ။   တစံုတေယာက္ကို လႊဲခ်ျခင္းျဖင့္ သင့္အက်ပ္အတည္း မွ ရုန္းထြက္နိဳင္မည္ျဖစ္သည္။လႊဲခ်ခံရမည့္သူသည္ သင္ကိုယ္တိုင္ မျဖစ္ေစရန္ သတိထားပါ။ ၅. ေၿပာသမွ် ယံုပါ။ ေၿပာသမွ် ၾကားရသမွ် ကို ယံုျခင္းျဖင့္သင့္အတြက္ ကိုးကားစရာ အခ်က္အလက္ မ်ားရလာနိဳင္

ပိန္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ လမ္းျပ

ငပ်င္းတေယာက္ ပိန္ခ်င္ေနသည္။တေန႔တျခား တိုးတက္လာေသာ ကိုယ္လံုးကို ၾကည့္ရင္း ၀ိတ္ခ်ဖို႔ေတြးမိသည္။ ၀ိတ္မခ်လို႔လဲ မျဖစ္၊ တေန႔ ေရႊျပည္ေတာ္ ကိုျပန္သည့္အခါ စည္ပိုင္းႏွစ္လံုးစာမွ်ရွိေသာ သူ႔ကိုျမင္လွ်င္ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္သူေလး လန္႔ေျပးသြားနိဳင္သည္မဟုတ္လား။ ခုေတာင္ အရင္ သုံးႏွစ္ေလာက္က ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြျပၿပီး ႏွစ္သိမ့္ထားရသည္။ ဒီေတာ့ ၀ိတ္ခ်ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ဆြဲရသည္၊ ပထမဆံုး အစားေလ်ာ့စားဖို႔ေတြးမိသည္။ တေန႔ထမင္း သံုးနပ္စားေနရာမွ ေနလည္စာတနပ္ပဲစားၾကည့္သည္၊ မဆိုး၊ ေခၽြတာရာလဲေရာက္သည္ဟု ငပ်င္းေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္.............. သို႔ေသာ္.......... ညေနေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ကမေန သံေခ်ာင္းေခါက္လာၿပီ၊ " စားပါ.. စားပါ " ဆိုၿပီး အခ်က္ျပေခ်ၿပီ၊ ထမင္းမစားဘူးလို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ထားတာ တျခားတခုခုေတာ ့စားလို႔ရပါတယ္ဟု ဦးေႏွာက္က အၾကံေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို  ဗိုက္က ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး သကာလ ငပ်င္းတေယာက္ စားစရာ ကို အသည္းအသန္ ရွာရေတာ့သည္။ အနားရွိ ဆိုင္တဆိုင္ သို႔ေျပးကာ ဟမ္ဘာဂါ တလံုးအျမန္ မွာလိုက္၏။ ေစာင္႔ေနရင္းက ဟမ္ဘာဂါကို ေသးသလိုထင္တာေၾကာင့္ ေနာက္တလံုးထပ္မွာလိုက္သည္။ ဟမ္ဘာဂါ ႏွစ္လံုးကို coke တဘူးနဲ႔ အျမန္ေမ်ာခ်လိုက္မွ  ဗိုက္က

ေမာလိုက္တာ

ပ်င္းပါတယ္ဆိုေနမွ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ ့PC မွာwindow 7 တင္ခ်င္လို႔တဲ့.... သူ ့PC က P4 ၿပီးေတာ႔ DVD driver လည္းမရွိ၊ ေသၿပီပဲ၊ ဒါနဲ ့ USB flash နဲ ့တင္မယ္ဆိုၿပီး blog ေတြမွာလိုက္ရွာ သူတို ့ေၿပာတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကည္႔တာပဲ၊ မရဘူး၊ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္တိုင္ကပ်င္းတာကိုး ေသေသခ်ာခ်ာလည္းမဖတ္ေတာ့ တိုင္ပတ္ေနတာေပါ့။ေနာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေနာက္တေယာက္ဆီက external DVD driver တလံုး ရတာနဲ ့စမ္းၾကည့္တယ္၊ လာျပန္ၿပီ ေနာက္တမ်ိဳး PC က drive ကိုမသိပါဘူးတဲ့၊ နည္းနည္းေတာ့တင္းလာတယ္၊ အင္တာနက္မွာ ေလ်ွာက္ေမႊ ေတြ႔တဲ့ driver software တခုကို run လိုက္တာေပါ့ ဘာရမလဲ ငပ်င္းေလ ဟဲဟဲ... ဒါနဲ႔ပဲ window7 ကို USB external DVD ကေနေအာင္ၿမင္စြာ Boot လိုက္နိဳင္ၿပီေပါ႔လို ့ေသြးနထင္ ေရာက္မလို ့ၾကံကာရွိေသး window က အသံမထြက္ဘူးဗ်ား ေအာ္ေတာင္ငိုလိုက္ခ်င္တယ္၊ ကဲ... စမိမွေတာ့ဆံုးေအာင္လုပ္ရ ေတာ့မွာေပါ႔ဆိုၿပီး တညလံုးရွာတာ မိုးစင္စင္လင္းသြားတယ္မရဘူး ေတြ႔သမွ် audio driver software ေတြအကုန္ တင္ၿပစ္တာ ထူးမၿခားနားပဲ၊ လက္ေလ်ာ့ၿပီးတေရးေလာက္အိပ္ပလိုက္တယ္ .... တေရးနိဳးေတာ ့အၾကံေပၚေလၿပီ ထပ္ရွာေတာ့ေနာက္ဆံုး realtek က AC'97 ဆိုလား အဲဒါနဲ ့တည့္တည

အသိေပးၿခင္း

ဘာရယ္မဟုတ္ အားေနလို ့လက္ေဆာ့ထားၿခင္းပါ။ ဖတ္ခ်င္ရင္ဖတ္သြား၊ ဆဲခ်င္လဲ ဆဲခဲ့နိဳင္ပါတယ္။ မၾကိဳက္လို ့ေနာက္မလာဘူးဆိုလဲ ေမ်ွာ္ေနမယ္မထင္နဲ ့.................